لحظه ها را می گذرانیم تا به خوشبختی برسیم. غافل از اینکه خوشبختی در آن. لحظه ها بود که گذراندیم. روزگاری در مرغزاری گنجشکی بر شاخه یک درخت لانه ای داشت و زندگی. گنجشک هر روز با خدا راز ونیاز و درد دل می کرد و فرشتگان هم به. این رازو نیاز هر روزه خو گرفته بودند تا اینکه بعد از مدت زمانی طوفانی رخ داد.

ظ روز چهارشنبه ٢٧ شهریور ۱۳٩٢. از اون روزی که تو رفتی هوای خونه پاییزه. داره برگ درختا از هجوم درد میریزه. تموم لحظه ها بی تو برام تلخ و نفس گیره. همش حس میکنم قلبم داره تو سینه می میره. برای فتح آغوشت تموم قله ها بستس. امید وآرزوی من به تو بد جوری وابستس. با اون شوقی که میرفتی دلم میخواد برگردی. تو رو جون خدا برگرد یه ذره که دوسم داری. تو رو جون خدا برگرد. تو رو جوون خخخخخدا برگرد. روزگار که از رو نرفت وعوض نشد.

آمدی نیمه خالی را پر کنی همه را خالی کردی و رفتی. خواب های شبانه ام همه تعبیره گذشته اند. کاش فصل های زندگی هم مثل فصل های سال. به این نتیجه رسیده ام که بی مصرفم. تصمیم به دوئل گرفته ام. با حقیقتی که سخت تسلیم آنم. و دست آخر همه چیز ختم می شود به.

مهری که به دلم داده شد. حس بودنت را با هیچ نسیم صبحگاهی طاق نمیزنم. نفسهای روح افزایی را که به جانم میدهی را دلم نمی آید بازدم کنم. چه لذت بخش است وقتی دراوج اسارت صدایت رها میشوم. تمام ثانیه های عمرم را حراج میزنم برای یک لحظه با تو بودن. اکسیر عشق تو از هر چیزی در این دنیا ناب تر است. تکراری شدن ساعتهای زندگیم برایم عادی شده است.