از راه انداختن وبلاگم تا الان خیلی چیزها تغییر کرده. خیلی چیزها را دارم وخیلی های دیگر را نه. به ماهی ها هم خیلی فکر می کنم. اما هنوز هم کاغذهای سفید وسوسه ام میکند. تمام خاطره هایت را در آتش می اندازم و. خودم مینشینم به تماشا پشت پنجره. فردا رد بادهای موافقت را می گیرم. تا نیم سوخته ها را به ایوانم بی آورند. وفردایش پرده های توری را لمس می کنم به خود می پیچم. مگر آغشته به خاکستر خاطره هایت باشد. تو وقتی تو دل آتیش میری.

مهناز میزبان قدم های گرم شما در استراحتگاه مجازی سایه بون. شونصد تا سهلام ع لک م به بچه هایی که زیر سایه بون ما نشستن. به سایه بون خوش اومدین. من مهی ناز م کوچیک همه سایه بونی ا. اگه خواستین مشتریه سایه بون شین توو قسمت نظرات بخبرین. اگه دوس داستین نوسته هامو بخونین اگه دوس نداستین نخونین. اگه کامنت یدین خوسحالدین من و. بی م رف تا ه زفیده میسن. ازاین به بعدم س هی میکنم د خم ل چه خوفی آشم بیام وبهتون س ل بزنم.

پشت پنجره ای که ایستاده ام. و نه آواز آرام دریا. یا درختی که شکوفه های بهار. بر دیوار خرابه ی روبه رو. سنگر ساختیم و روی پنجه های پا. و تفنگ هامان به آرامی. بر زانوهای مان به خواب رفتند. به طبقه ای بستگی دارد. که روی آن زندگی می کنم.