زنی در لحظه های بی نقاب. The geography of my border-less mind زندگی ام را از پس واژه های بی نقاب فریاد می کشم. 180 تا از پستهام پاک شده. و من خیلی عصبانیم خیلی.

بعد از کلی دوری من دوباره اومدم. من و همسرم بالاخره به یکی از آرزوهای بزرکمون رسیدیم و اونم قبولی تو کنکوره ارشد بود. آرزویی که برا رسیدن بهش خیلی تلاش کرده بودیم! واسه همین بود که کمتر وقت می کردم بیام اینحا و به دوستام سر بزنم. خوشحالم که بعد از یک سال تو خونه موندن بالاخره به هدفم رسیدم.

دلسپرده ای سربلند, جهنم! تابالهایم قدرت پرواز پیدا کنند. تا کی چشمانم با معجونی گرم. معصومانه تیمار کنند زخمهای دلم. بازی کند با نوپرنده دلم. با مزه گس غذای لاشخوری. در چشمان مبهوتم اسیر شود. با این زندان که زندانبانشم. تا کی به تقاص گناه پدر. پرهای جوجه کبوتران را میسوزانند.

به صرف یک فنجان چای. به صرف یک فنجان چای. و گاه از آنچه که می بینم و می شنوم . این کلمه ها و نوشته ها. رو به روی من نشسته ای. و برای یک بار هم که شده. چای تو سرد می شود. بس که خیره مانده ای. داری در خیابان راه می روی. یا در یک مهمانی هستی. و بعد یک دفعه ک ند و کاو میکنی. در چشم های کسی نگاه میکنی.