هر کجا هستم باشم آسمان مال من است. بوی رنگ می دهد با صدای کاردک و البته با طعم آب انار. راستش این یکی از همان آرزوهای روزهایی است که وقتی دختر جوانی با موهای بافته شده با آل استارهای آبی کمرنگ و با یک کوله پشتی پر از رنگ بودم و از ته ته ته دلم برای رسیدن به آرزوهایم در کلیسای کریم خان شمع روشن می کردم! چه خوش شانس بوده ام که خدایم من را به همه ی آرزوهایی که برایش شمع ها روشن و فوت کردم نرساند وگرنه.