از جلوه های ماه هم زیباتری انگار. تو در میان کهکشان تنها تری انگار. در لابه لای حرف های دوستت دارم. از واژه های ساده هم گویاتری انگار. چیزی شبیه قصه های لیلی و مجنون. آدم شدن تقدیر من بوده است میدانم. از عشق های اولین حواتری انگار. من منزوی تر می شدم از شور چشمانت. با آن نگاه آبی ات دریاتری انگار. فهمیده ام مستی من از طعم لبها بود. از هرشراب کهنه هم گیراتری انگار. پیدا نمی کند خط آر.

شعر ها دلنوشته ها آرزوها ی مجید گل دار. حال و هوای شهر من خوش نیست. شبهاشو با کابوس پر کردن. گرگای بی ناموس پر کردن. هر لحظه امکان داره توو کوچه. نور دل یه خونه پرپر شه. حتی جنین توی دل مادر. میترسه از اینکه یه دختر شه. فک می کنم دائم به اون دختر. که صورتش توو پانسمان غرقه. بغضی که توی اصفهان غرقه. آتیش گرفته سینه مون انگار. پایان این شبها سپیدی نیست. اما بهش اصلا امیدی نیست. حس می کنم انگار صد ساله.

چشمی به هم زدیم و دنیا گذشت . سرخیم که از ریشه ی عاشوراییم. سبزیم که در بیشه ی عاشوراییم. ما تشنه ی اندیشه ی عاشوراییم.

گر از یادم رود عالم تو از یادم نخواهی رفت. او همانی است که هر لحظه دلش می خواهد همه زندگی ات غرق شادی باشد ماه من! غصه اگر هست بگو تا باشد این همه شادی و شوراین همه غصه و درد چه بخواهی و چه نه! میوه یک باغ است! همه را با هم و با عشق بچین اما یادت نرود.

لطفا چند لحظه منتظر بمانيد! با ما در ارتباط باشید. بدان که هنوز دوستت دارم. و بخاطر توست که هنوز مینویسم. روزی که جهان خواست بایستد. بگو به گونه ای از چرخش بماند. اینجا در دنیای من گرگ ها هم افسردگی مفرط گرفته اند. به نی چوپان دل می سپارند و گریه می کنند. هیچ کاری با ما ندارد! بیدار شدیم دیدیم آبستن تمام دردهایش شده ایم! شعر زیبا با تصویر. برهنه ات می کنند که بهتر دیده شوی. و محکم در آغوشم بگیری .