نگاهت برایم همچون رودخانه ای است که هرگز در آن رکودی نیست. چمدانش را بسته است! و چه سخت میشود نوشتن به هنگام وداع . این دفتر برایم پر از خاطرات قشنگی است که گاه با عطر دلتنگی جان میگرفت و گاه با عطر دیدار . واپسین سطرهایم را می نگارم . همچون دفتر خاطراتی که آخرین برگه هایش نوشته میشود . وقتی حکمرانی دل به سکوت سپرده میشود نوشتن دیگر آسان نیست . قصد سفر کرده ام . پیش از اینکه رنگ سکوت دلم بیش از این به این دفتر پاشیده شود.

یاد روزای خوش دبیرستان بخیر! یاد بامزگی های فرزانه! عقب موندن های مهسا! یاد خندیدنهای دسته جمعی مون بخیر. مطالب این وبلاگو حذف کردم! مثل کراواتی بود که چندین ساعته تو مهمونی تو گردنمه و وقتی رسیدم خونه بازش باید میکردم! عجب زمان افعالم باهم هماهنگن! همتونو دوست دارم و امیدوارم هرجا هستین سالم و شاد باشین. هم دوستای جدید هم دانشگاهی! اگه کاری باهام داشتین همینجا کامنت بذارین چند وقت یه بار چکشون میکنم .