قول پیدا کردن کلید گمشده بهشت را به من داد. صدای باران را آهسته در گوشم زمزمه کرد. قول دادم نذر کنم برای زمزمه هایش. ثانيه اي كه مي رفت. ته مانده های یک مرد.

دلنوشته هاي يك مشت خاك. گوش جان باخته ام گوشه ی د نج همین اتاق ت نگ به مخمل گرم بی نظیر صدای تو که ارام ارام و با حوصله از ان طرف گوشی با خستگی برایم حرف ها را می نشانی کنار هم . نگاه می کنم خودم را که چگونه انگار ش عف کودکانه دارم از با تو بودنم.

تقديم به چشم هايي كه در راه ماندند. تقديم به اشك هايي كه غرورشان شكست. و عهدهايي كه كسي آنها را نبست. و واي بر حال آن كه در عشق پاي بند نظم و ترتيبي ست. قرار نبود كسي به هواي نشكستن دل ديگري بماند. قرار بود هر كس به هواي نشكستن دل خودش بماند. قرار نبود هر چه قرار نيست باشد. قرار تنها بر بي قراري بود و بس.

و در آن شام مهتاب که در لذت گناهی شیرین غرق شدیم. و من هرگز ضربان قلبت که اوج گرفته بود از خاطرم نمیرود. مثل گنجشکی شده بودی که به دام آغوش من افتادی. آتش گرفته ات روی دستانم هست. و هنوز یاد نفس های نا مرتبت. وقتی به خود آمدم که داشتم. همه چیزم را به مهربانی چشمانت میباختم.