کاری که از ماندنت بر نمی آمد. آنکه برای بدست آوردن محبتت. تنش را به تو بسپارد. برای به دنبال خود کشاندنت. تنش را از تو میدزدد. را شمردم تك تك آهسته. دلتنگ تر از همه ی دلتنگی ها.

بعد از رفتنش موهایم را از ته تراشیدم. در انتخاب واحد زندگی صداقت. پیش نیاز همه درس هاست. سخت ترین لحظه لحظه ای هست. که میخوای بهش بگی دوست دارم اما بی اختیار سکوت میکنی. قلبم را گره زده ام به کفش هایم. حق کسی ست که خیانت میکند.

دیوانه صفت چشم بر او دوخته بودم آنگه که خبردار شدم سوخته بودم. آخه یکی به من بگه چیکار کنم! وقتی گریه کردم گفتند بچه ای. وقتی خندیدم گفتند دیوونه ای. وقتی جدی بودم گفتند مغروری. وقتی شوخی کردم گفتند سنگین باش. وقتی حرف زدم گفتند پر حرفی. وقتی ساکت شدم گفتند عاشقی.

وقتی تو امدی ,خدا رفت. پرسه در کوچه ی احساس. یه روز با تمام خستگی هات میای و. در خونه رو باز میکنی. د میزنی من امدم -. چراغو روشن میکنی و رو دیوار نوشت ه. مگر نگفتی بیا ستاره بچینیم از اسمان ارزوهایمان. ستاره چیدم اخر تو کجا شدی تنها ستاره ی من.

بگذار سكوتم را فرياد زنم. فرشته گفت خدا کنه بازم تکرار شه. تا اینو گفتم یاد شبهایی افتادم که اونجا بودمو کابوسم برگشتن بود و . بغضمو محکم قورت دادم اما محکم تر تبدیل به اشک شد و بی پروا رو صورتم غلتید و غلتید و غلتید تا افتاد رو روسریه مشکیم. و من چقدر حسودیم میشه.

شعری زیبا از سهراب سپهری در وصف زندگی. مادرم سینی چایی در دست. زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست. وقت رفتن به همان عریانی که به هنگام ورود آمده ایم.