ما سرخوشان مست دل از دست داده ایم. همراز عشق و همنفس جام باده ایم. ای گل تو دوش داغ صبوحی کشیده ئی. که با داغ زاده ایم. دستمزد انتظار در گهواره صبر خواب است . کودک در حال تولدیست که بد بخت می شود دنیا. کرکره خوشبختی را پایین کشیده است و تمام. حجره ها از عکاسی تا عطاری تا اطلاع ثانوی. چون آهوی گمگشته به هر گوشه روانم.

این چه بلا بود که آمد سرم. این چه هیولا ست که خفته برم. ای عشق به فریاد دل ما نرسیدی. بر داغ دل ما چو نسیمی نوزیدی. خونابه ی دل را که روان بر رخ ما رفت. بی معرفت آخر به پشیزی نخریدی. باغ دل خشکیده ی ما تشنه ی باران. افسوس به این مرده تو جانی ندمیدی. عمری همه آسیمه به سر در پی ات ای عشق. بسیار دویدیم و سوی ما ندویدی. چشمان ترم دوخته بر جذبه ی مهتاب. لغزان چو خیالی تو به خوابم نخزیدی.

1670;هارشنبه ٢ اردیبهشت ۱۳۸۸. شبها نمی نالی به زاری. سرراهت به بامی می گذاری. تو صاحب درد بودی ناله سر کن ناله سر کن. خبر از درد بی دردی نداری. خبر از درد بی دردی نداری. به نال ای که رنجت شادمانی است بمیر ای دل که مرگت زندگانی است. دلی خواهم که از او درد خیزد بسوزد عشق ورزد اشک ریزد. مباد آن دم که چنگ نغمه سازت ز دردی برنخیزد نوایی. مباد آن دم که عود تار و پودت نسوزد در هوای آشنایی. بنال ای دل که رنجت شادمانی است. بمیر ای دل که مرگت زندگانی است. وقتی جزیره به زیر آب.