ღ ღدنیای این روزای منღ ღ. این وبلاگ دیگه آپ نمیشه حلال کنین خوبی بدی دیدین خداحافظ واسه همیشه. خودمم نمیدونم چمه واقعا حوصله ی هیچ کس و هیچ چیز و ندارم. خیلی شاکی و داغونم دلم میخواد یکم اینجا حرفام و بگم. حتما الان با خودتون میگین ای با.

شعر هایی که گاه گاهی صورتی می شود . تا باور کنیم دروغ هایمان را . بار ها فکر هایم را به بیرون پرت کرده ام. بار ها کتاب هایم را باز کرده ام. و درآنها دیده ام که چیزی نیست نخوابیدن. اینکه ما قرص می خورم تا بخوابیم. شکنجه می کنیم احساساتمان را. تا باور کنیم دروغ هایمان را. تا باور کنیم شکست هایمان را. موهای مسخره ام را از ته زدم ام. من با این پیراهن قهوه ای بهتر بنظر می آیم. این لباس با کفش های سفیدم. و کفش های سفیدم با آرزوی رفتنت.

نگو بار گران بودیم و رفتیم. بگو با دیگران بودیم و رفتیم. راستش از خجالت نمیدونم چی بگم. یه ۳-۴ ماهی هس که نیومدم ولی باور کنین مشکلم اونقدر بزرگ بود که وقتمو کلا بگیره البته هنوزم کلا حل نشده ولی امروز میخوام برم که حلش کنم تا ببینم چی میشه. ولی از امروز سعی میکنم مثه قبل بازم بیام و به همه ی دوستای خوبم سر بزنم. دلم برای همتون تنگیده بود خیییییییییییییییییییییییییییییییللییییییییییییییییییییییی.