نیم نگاهی به هیچ از دریچه ی یک آدم کال. انگار که هیچ وقت شروعی در کار نبوده ! نوشته شده در دوشنبه 16 دی1392 توسط بهداد. آدم های مقوایی دنیای کوچک من.

در تمام این مدت که عکسهاش را دیدم و باهاش حرف زدم با چشمانی که غم داشت و صدایی خسته و بی هیجان. من فهمیدم و سکوت کردم. م در تمام این سال ها که رفته خوشحال نبوده . این غصه منو می کشه. ظ توسط سودابه طهماسبیان نظرات . گاهی یادمون میره آدمای زندگیمونو چقدردوست داریم. گاهی فراموش می کنیم که بهشون بگیم زندگی بدون وجود اونها چقدر سخته. یک سال بدون تو برای من گذشت.

اما من برگشتم با یک لبخند کوچولو بعد از چند روز خیلی بد. دوستان عزیز هر خوبی بدی از ما دیدید حلال کنید. ما داریم اسباب کشی می کنیم به خانه جدید. شاید یک جایی که دیگه پر از غم و غصه نباشه. دیروز و در عرض 24 ساعت خبر فوت پدر دو تا از همکارام را شنیدم. باور نکردنی بود برای همه.

چهار تا وبلاگ رفتم که کنارش نوشته بود جدید هر چهار تا وبلاگ در واقع یک وبلاگ بود. اسم یکی اش برام عجیب بود که جز فیلتر نشده هاست وقتی باز شد دیدم بله این هم مثل سه تای دیگه است. یک چیز جالب تر وارد جزییات یکی از این وبلاگها شدم دیدم حدود 40 تا وبلاگ دیگه داره که جز وبلاگ های من هستش و همه با همون متن 4 تای دیگه .

نوشتن این وبلاگ تو بهمن 82 شروع شد. برای نوشته خصوصی من و یک دوست که بعدها شد آقای همسری و بعد تر هم شد آقای بابا. البته اگه شما نوشته ای از آقای همسری دیدی ما هم دیدیم. آخه نوشتن زورکی که نمیشه! فردا رو یادت نره. پستونک و شیر مامان پر. تمام چهار پایان خانه مان رفتند. از خودم خوشم نمی یاد البته این حالت ها ثابت نیست نوسان داره یک روز خوبم یک روز اصلا.

اول آشناییمون حرفا چه شاعرانه بود. اول آشناییمون عزیز و دردونه بودم. به چشم مست وعاشقت گوهر یکدونه بودم. حالا کی هستم واسه تو حالا کی هستم واسه تو. یه جام خالی از شراب. اول آشناییمون برای تو راز بودم. اول آشناییمون واسم یه پروانه بودی. من همه سادگیمو تو عاشق و دیوانه بودی. حالا کی هستم واسه تو حالا کی هستم واسه تو. یه جام خالی از شراب. حرفایی موند تو سینه که قلبمو سوزونده. گفتی پری از کینه یکی به من رسونده.