حوا که لب گشود عسل اختراع شد! دنیامون چقدر تغییر کرده. حالا بعد سالها اون عسل تبدیل شده به یه زن خیلی قوی. من با ترسهام جنگیدم و برنده ی اون روزها منم. ایستادم و دارم ارزوهامو میچینم. این وبلاگ پله های صعود منه. دلم برای همه دوستان تنگ شده. گاهی باز میگردم و میخونمش و به خودم می بالم. یکی هم نیس بفهمه درد من چیه! باید خوب درس بخونمو از این کشور برم واقعا. خدایا زمینت دلم را زده .

فاجعه زندگی توان هنگام اغازمیشودکه ادمی میمیرد. می ماندونبودنش دربودن توچنان ته نشین میشودکه تومیمیری درحالی که. واوزنده است درحالی که مرده. تقدیم به چشم هایی که درراه ماندندودل هایی که ان هارا راندند. اشک هایی که غرورشان شکست وعهدهایی که کسی ان هارا نبست. تنهابرایت مینویسم خودت خواستی تقصیرمن نبود.

چه کسي خواهد گفت . که چگونه از دم حادثهها . در تهاجم ميشکنند عاطفهها . و تمام خاطرات زندگي . از بلنداي هراس انگيز خشم . ناجوانمردانه در قعر حماقت سرنگون ميگردند. دیشب تمامی آنچه که داشتم رو به آتش. تمام دار و ندارم را . بیا نظاره گر باش . این قامت شکسته ام را. خدا جون به کی بگم دارم از درد می میرم. اگر این سرنوشتم که من می بینم. به کی سوگندت دهم تا حکم تغییر قضامو پس بگیرم.

تنهایم بگذار و دور شو. میخواهم با سیگارم خاطراتم را حسابی دود کنم. میخواهم دردهایم را با سیگار تخلیه کنم. میخواهم بغض های فرو خورده ام را ته نشین کنم. سیگارم را بده و دور شو که با سیگارم خیلی کار دارم. اما با تو دیگر نه اصلا وفای سیگارم را به تو نمیفروشم. نمی دونم چرا نمی تونم. خیلی دوست دارم بنویسم . Suffering between two different world , want to escape but there is no way out . یعنی فردا که پاشی به خودت بگی.

فرشته ی بی بال بد! باران را به یاد ندارم . باران دوست کهنه شده پاییز را می گوییم. پاییز می رود اما از عابر های خسته اش خبری نیست . تنها برگان زردی را به یاد دارم که خورشید را در قلبهایشان هدیه داشتند .