یاد یلدا که می افتم آرزوی مرگ میکنم . تو مجمع وقتی دستش به وسایلا خورد و ریخت و من گفتمش که الان آقاهه میاد دعوات میکنه . که چقدر سریع وسایلا رو گذاشت سرجاش گفت مامانی بیا درستش کردم. دختری این چنین ترسو و بزدل . خدایا دارم می سوزم . کاش یلدا پدر داشت . حال روحی این روزام خرابه . چاره راه رو نمیدونم .

به هر حال هر اومدنی یه رفتنی داره! تشکر می کنم از همه دوستای عزیزم تو سمفونی که خواهرانه و برادرانه پیشم موندن و یه سال به درد و دلام گوش دادن . سمفونی داستانی بود از مسائلی که در بیشتر دوستی های امروز جامعه ما می شه با کمی کنکاش پیداش کرد و ما در اینجا سعی کردیم که از هر سن و از هر فرد به نسبت اجتماعی خاص خودش استفاده کنیم و نظریاتشونو راجبه این مسائل بدونیم .