من شاعری را می شناسم گل کرده در دامان پاییز. بر شانه های خسته در این انزوای عشق. روییده چند شاخه ی حسرت به جای عشق. از لابه لای خاطره ها رد پای عشق. هرچند کل کوچه نفس می کشد تو را. پیچیده عطر بی کسی ام لابه لای عشق. فرصت نشد کنار تو از خود گذر کنم. فرصت نشد دوباره بنوشیم چای عشق. می خواستم شبیه تو باشم ولی نشد. آسان نبود بی تو بمانم هنوز هم. دق می کنند ثانیه ها پابه پای عشق.

وسکوت می کنم برهمه کلمات بی اهمیت. قلب من هنوز آبيست وقتي به گستردگي عشق اسمان ايمان آوردم. ازهمه دوستان ممنون که به وبلاگم سرزدین. متاسفانه این مدت نتونستم آپ کنم. ودرضمن هنوزمشکل نظرگذاشتن حل نشده! به وبلاگ همه دوستان اومدم اما نظردادنم انگاربایدباسکوت باشه! از سنگینی سرمای دلم می ترسم. زیر پوست غم بیداراست! قلبم دردرا چنگ می زند. بغض فروخورده ام را نمی بینی. هنوزخاکسترش مرا می سوزاند! به وسعت دنیا نگاه می کنم.

بی تو نه کار و بار دنیا لنگ میشه. نه بین زمین و آسمون جنگ میشه. فقط این دل بی صاحب منه. باز هم یاد خدا و صبوری. در تکاپو هستم برای بنده مطیع بودن.

و برای خوشبخت شدن با یک زن کافی ست. بیست و هشتم استاد انوشیروان روحانی میاد آموزشگاهمون. امیدوارم اون موقع تو سفر نباشم. اسمایلی خوشحالی در حد مرگ! چه خوبه این طرح محسنین! یه وقت اون بچه ای که سرپرستی شو به عهده گرفتی بزرگ شه و بشه عصای دستت . دوباره وسط تابستون شد و من دل دل میزنم واسه پاییز .

به پای داغی لبهای تو نمی رسند. هیچ فرشته ای نازل نمی شود. برای مزار منشوری گورستان پرلاشز. شناور در برکه ای عقیم.

خفه ام می کند دود غلیظ تنهایی ای که. مرور می کنم من را با تو. و تو را با خودم. کاش ذره ای دلتنگ من بودی . یکشنبه بیست و هشتم اردیبهشت ۱۳۹۳. من عاشق یک نفرم و.

خدارو شکر زندگی به خوبی میگذره. اومدن پسرم نه همه چیز رو بلکه خیلی چیزارو عوض کرد. شب یلدا هفتمین سالگرد ازدواجم بود. مشکلات همیشه هست بیاید بهونه ای پیدا کنیم برای گذشتن ازشون. سخت میگذرم از دل این روزها. از چیزی که بودم و هستم ناراضی ام. به خاطر طاها هم که شده باید عوض شم. خوبی که از حد بگذرد . یاد روزی که رو بخار شیشه نوشتی دوست دارم.