بی قراری های یک دل بارانی. اين روزها به نبودن ادم ها بيش از بودنشان مى انديشم. شايد از سر نياز به تنهايى. يكى يكى شان در ذهنم مى ميرند و تمام مى شوند. كاش به همين راحتى مى شد كسى را تمام كرد. برخى بايد تمام شوند برايت. پرونده شان بسته شود براى هميشه. نوشته شده در سه شنبه بیست و هشتم اردیبهشت ۱۳۹۵ ساعت 11 PM. دلتنگ اونايى كه لحظه لحظه هات رو همراه بودن. چقدر دلم براى دوستاى بارانيم تنگ شد.

و اگریافتنی نیست باید دید که چرا اسیر نجستن شده ایم . جستجو به تقلا کردن نیست . همانکس که دندان دهد نان دهد . آگاهی رو از کسی دریغ کنه . انقدر بی دریغ و بی حساب روزی جاری میشه . اینجا جستن و یافتن به مستعد شدنه . هرچی مستعد تر بهره مند تر . تا که جوشد آبت از بالا و پست . مشکل اینه ما تشنه نمیشیم بعضا . ما معمولا تقلا میکنیم برای چیزی که مستعدش. طلبکاریم برای چیزی که هنوز مستعدش نیستیم . و این ترفند عجیبیه . جوینده شدن پیدا کرده .

مارس 7, 2011 بدست nobody. در این مدت بارها داشبورد را باز کرده ام تا چیزی بنویسم. نوشته شده در دستهبندی نشده Leave a Comment.

خزینه ای ساخته ام در چاله پشت دلم. من نمیدانم چرا انگار دربندم. سهشنبه 10 اردیبهشتماه سال 1392. شعر قهر قهر تا قیامت را سرود.

خو گرفته به خیال شوم خیابان . مشوشم که باز به خواب کدام ستاره رفته خیالم پنجم خرداد 1392. گاهی سیاسی هم می شود ذهنم . خطوط زیر تنها پرسش هایی ست از ذهن امروز و دیروز من در 27 سالگی. آنچه بعد از چند روز مجابم کرد که بنویسم تنها زنده شدن بخشی از خاطرات دوره دانشجویی ست و بس .

اين روزها دارد همچنان ميگذرد! نميدانم چه حکتي دارد گذشتنشان! از براي بعضي چيزها دلخور ميشوي که نميداني به چه علتند.