و إ ن ی ک اد ال ذ ین ک ف ر وا.

اومده بودم یه خبر مهم بهتون بدم این چند وقته اتفاقات ریز و درشت زیادی افتاد. ولی این وبلاگ رو جای مناسبی برای نوشتن ندیدم . راستش چند نفر اینجا رو میخونن و منم اصلا اینو دوست ندارم . البته اونا الآن جزء لینکهای من نیستن ولی مطمئنم جز خوانندگان خاموشم هستن. از یه طرف اینجا رو خیلی دوست دارم و دلم نمی خواد تعطیلش کنم و از طرف دیگه نمیتونم راحت توش حرف بزنم . شاید هم دیگه ننویسم .

موج اگر میدانست که ساحل دستش را نمیگیرد هیچ گاه برای رسیدن نفس نفس نمیزد. سلام من سامان اساسه هستم که تک تک این جملات که میخوانید همه ش تعبیر زندگانی منه تعارف که نداريم . نوشته هاي من سرگذشت کلمات پريشان و سرگردانيست که ترکيبشان خزعبلاتيست که قرار نيست در هيچ کجاي تاريخ ماندگار شوند. دل و مغزم ميترکند و انگار تمام چيزهايي که ياد گرفته ام هيچکدامشان به هيچ کاري نمي آيند. باور ميکني يا نه . هنوز درست رو ياد نگرفته ام. درس سختي که هر روز و شب تمر.

سلام دوستای خوب و مهربونم. این روزا سرمون گرم کارای عروسیه. ۱۲ تیر عروسیمه و تازه امروز کلید خونه رو بهمون می دن. باورم نمیشه تا ۱ ماه دیگه عروسیمه. به هیچ عنوان نمی تونم ذهنم رو متمرکز کنم. یه اشتباه خیلی بزرگ تو زندگیم کردم که بد جور تاوانشو دادم.