هیچکدوم از همه ی رهگذرهای چشمهای آینه من نیست. فک می کردم خیلی زودتر به سنی برسم که گقتن از گذشته هام یا اعترافم از گذشته ها - چون گذشتن- دیگه برام فرقی نکنه. اما هنوز برام فرق می کنه. هنوز مثل هجده سالگی هام دلم پیش پسرای بیس ساله می مونه و یادم می ره که اخرین اسفند بیست و هشت ساله شدم. زیر بارون کلاه پالتومو می ذارم سرم و می کشم تا سر ابروهام دستامو فرو می برم توی جیب های کم عمقم و ادامه می دم به راه رفتن.

شعر و دنیایی که می سازمش. سایت جدید شعر و دنیایی که می سازمش. وبسایت رسمی سید علی صالحی.

وب سایت دکتر سید مهدی موسوی. به دنبال هاچ زنبور عسل. فریادهایی که به هیچ جایی نمیرسند . بالا رفتن از واژگان واژگون .

در اتاقی که به اندازه یک تنهایی ست. هیلدا و مامان 15 اردیبهشت و من. دروازه ي مقدس تنهايي ام شكست. عقلم زمين که خورد شكيبايي ام شكست! شاعرش . نمي دونم! شعر و روزمره گي. کارگاه ادبی خانه شاعران جوان مشهد. واژه های بی حرف نياز. محسن پيروي و مریم مهرابی.

وبلاگ دکتر سيد مهدي موسوي. سایت دکتر سيد مهدي موسوي. وبلاگ بچه های یگان 731 مرکز آموزش 01 نزاجا. گم میشوی و باز . سر میکشم به سطر سو م و . تقصیر من که نیست که آنروز بیخبر. اصلا اگر فکر کنی خواب بوده و . پر میشود تمام ورق از نبودنت. اینکه میکنم به بودنت اقرار .

غم یعنی اینکه کوچه تا ته سرد و تر باشد. معشوقه ات معشوقه ی صدها نفر باشد. لب وا کنی تا که بگویی دوستت دارم. با هم اتاقت روز بعدش هم سفر باشد. تو در جنونت غرق و دنیا خیس باورهاش. محدوده ی تنهاییت یک بوم و بر باشد. دلتنگیت در دامن انبوه آدم ها. هی بیشتر هی بیشتر هی بیشتر باشد. با هر دلیل و منطقی رد می شود حست. معشوقه ی دیوانه ات هم کو رو کر باشد. تا آخر این قصه در این کشور متروک. آغوش گرم گریه ات کوه و کمر باشد. یک پله بالاتر خدا با جعبه ی چوبیش. در هق هق بی وقفه اش چوب دو سر باشد.

این ها را برای شما دو نفر نوشته ام. و همه ی کسایی که همین دردو دارن. درست بعد از اینکه لپ تاپمو خاموش کردم. مرد را دردی اگر باشد خوش است. درد بی دردی علاجش آتش است مجذوبعلی شاه کبودرآهنگی. مردی درون آینه سیگار می کشد. دردی که از لوای محمد عظیمتر.

گنگ بودن به زبان مادری. كارواني شكر از مصر به شيراز آيد. مردن هوای نشئه ی خون است در کرکوک. مردن چکیده مثل شیر از سینه های خوک. مثل ستاره در غل و زن.

ادبيات جست وجويي پايان ناپذير براي يافتن پاسخ اين پرسش است كه چرا زندگي همه انسان ها به خودكشي ختم نمي شود. مجله ادبیات و اندیشه دانوش. بعضی وقتها به دستهایم نگاه میکنم و فکر میکنم که میتوانستم پیانیست بزرگی بشوم.