دور میدان امام خمینی اول خیابان شریعتی وقتی اولین بار ببینمت. سفره خونه ی نزدیک گنجنامه وقتی جلوم نشسته باشی. رفتن زیر آبشار و خیس شدن و از رو سنگ ها پریدن. کتیبه های گنج نامه رو خوندن و ژست های آنچنانی گرفتن. نوشیدن چای روی بالاترین تخت های سفره خانه ی گنج نامه. دیر رسیدن به جلسه رونمایی کتاب. آرامگاه باباطاهر و آواز نی و دوبیتی ها. بستنی خوردن و سر و کله زدن تو با بچه های پونه. خنده های دوست داشتنی و زلال بودنت مثل بال زدن شاپرک ها رو پوست آب. همه این ها یه دختر دیگه بود.

اینجا حریم من است حریم قلب کوچکم! قفس تنهایی من و حرف های ناگفته ام. کسی دلش برایم نسوزد من این قفس را دوس دارم و تنهایی ام را تنهایی. تنها اتفاق این روزهای من است. هنوز گیجم از رفتنت! دختری از جنس غم. یک دختر خل گزارش می دهد! یادداشت های یک سوکس صورتی. ساقی می ده و کوتاه کن این گفت و شنفت.

زیر طاق طاقت لب ها. وقتی در عمق چشمهای تو. هم گریه ات می شوم. از تکرار این روزهای مصلوب. که قربانی فاصله شده اند.

پیله کرده ام به همسایه. بزرگتر از دنیای امروزم بود! به صبح ام می رسانند! نوشته شده ت.

امید است لحظات خوب و خوشی را در این وبلاگ سپری نمایید. به دختران سراپا مظلوم میهن عریانم . با آرزوی بهترین و برترین آرزوهای دست یافتنی. و با تقدیم تکه شعری ناچیز. به دختران سراپا مظلوم میهن عریانش تبریک میگوید.

آس مان در پ ی اده رو. به آنجا رسیده ام که می دانم. دنیا از آن خودش نیست. و من از آن خودم نیستم. برای کسی زندگی کرده ام. که نمی دانم کیست! آسمان که ابری شد. من از تبار دنیا نیستم. زنی که خودش را از هیچ پر کرد. گره از روسری ام باز کن.