آسمان کشتی ارباب هنر می شکند . تکیه آن به که بر این بحر معلق نکنی. برو گم شو خیال! .

و هر چیزی که به صد ترفند تو رو توی خودش می کشه. از لبخند های بی جان. از زندگی هاتون که داره زندگی من رو هم شکل خودش می کنه. نوشته شده توسط مونا ه. چشم هایم را به بالش نرم و گرم شانه هایت. به جای صحرای تفت آغوشت. کشتی کوچک بیهوده ای را غرق کرد. نوشته شده توسط مونا ه.

اگر خاطره هم شوی و از بغض هایم تبخیر شوی. اگر رسوب شوی و مرا سخت و خارا کنی. باز هم تو را کلمه می کنم و از تو شعری می خوانم. که اگر نخوانم گنجشک گلوی من خفه می شود. غار تنهایی من و نزول مداوم تو. قسم به لب های توکه آتش را از آن آفریدم. در آن غروب دی ماه و سرمای آن عصر لعنتی. تورا دوباره میان کاغذ پاره هایم یافتم. نگاهت شبیه نگاره های قرون پیش سرشار از خطوط ممتد بود .

آ دمیزاد فکر میکنه بعضی بلاها هست که هیچوقت سر خودش نمی آد. همیشه می شنوه که فلان درد برای یه کسی نازل شده اما اصلا فکرشم نمیکنه که بالاخره این درد برای خودش هم نازل بشه. خونه خرابی توی این مملکت داره یکی یکی همه را از پا درمیاره. کاش آقای احمدی نژاد با من هم مناظره می کرد. به حرفام گوش می کرد. و من رو با کلام مهربونش نوازش می کرد! مدتی هست که شیراز هستم. ولی من هنوز شیراز هستم. اومدم توی مراسم تدفین شرکت کنم. داییم رو تشییع و تدفین کردیم. ولی تنها این نیست یه .

لحظه ها رو با تو بودن. هواداران پرشين بلاگ در تبریز. اوه اوه چه گرد و خاکی گرفته اینجارو. 1740;کشنبه ٦ تیر ۱۳۸٩. یادت بخیر همسفر دوران نوحوانیم. ای همدم زبان بسته شیرین سخنم. پناه تنهایی و خستگی و دل زدگی هام. گم شدن تو این شب برهنه تقدیر.