شعری از بیژن نجدی بشنوید با اجرای من. ام پی تری پلیر صفحه نمایش دار. از خواب ترم کبوتران را بردار. از فصل هزار وچندم تاریکی. یکباره تمام داستان را بردار. همواره سگرمه توی هم هم هم هم. یکباره کشیده تر کمان را بردار. در سینه ی من اگر جهانی رویید. از ریشه بیا و آن جهان را بردار. نگذار رها شوم در این بیهوده.

و ه و ال ذي ي ن ز ل ال غ ي ث م ن ب ع د ما ق ن ط وا و ي ن ش ر ر ح م ت ه و ه و ال و ل ي ال ح ميد. از پیچ و تاب تاک به عرفان رسیدهایم. یعنی صراط مذهب ما مستقیم نیست. بعضی ها پلیس خبر می کنن.

لطفا نوشته های من را در سایت شخصی ام به آدرس زیر دنبال کنید. باید غزل از کنج لبت کام بگیرد. شاعر ز تماشای تو الهام بگیرد. بر منظره ی روی تو آن شاعر خوشبخت. هی بنگرد و شور غزل وام بگیرد. مجموعه ی عشق و هنر و شاخ نبات است. روزی که به دیدار تو فرجام بگیرد. تا عرش صدای هنرش خوب بپیچد. هر کس که در خانه ی تو نام بگیرد. در لذت محض است هرآن کس که خیالش. در گوشه ای از قلب تو آرام بگیرد. باید غزل من که از احساس تو آغاز.

در مقبره ای خانوادگی دفنش کردیم. و بعد هر چه گشتیم. هر چه می گردیم -. جز رد پنجه هایش در لحظه های آخر. سال هاست در مقبره ای خانوادگی. دست های حسرت را به مهربانی می فشاریم. و قدمی بر نمی داریم. که زندگی را ناخواسته لگد نکرده باشیم .

مرا اگر که می خواهید بشناسید. این شعری که در پایین آوردم مربوط به دو سال پیش و اولین ماهی بود که من وب داشتم . یاد گذشته ها گاهی بد نیست . الان متوجه شدم طرز نوشتنم در آن موقع تا نوع نوشته های. حال حاضرم فرق کرده . اون یکی وبم هم آپ شده . به تلخي نسكافه بدون شكري كه يخ كرده باشد. آري اگر كه درست بگويم. من خود آن نسكافه ام. خسته ام به اندازه انتظاري كه يك چاي مي كشد. چاي ای كه انتظار مي كشد و انتظار مي كشد و. و ديگر هيچ بخاري ندارد. اين سرد بي تفاوت منم.