تموم عاشقوونه های من مال. تو باشه مال مشکی پوش تبریزت. ما مثل تماشای غم انگیزت. خیلی سخت است وقتی که نتوانی دست های بچ ه ات را تووی دست هایت گرم. دوست عزیزم آقای امید صباغ نو. توسط انتشارات فصل پنجم منتشر گردید.

به دنيا آورده است . به كسي كه تو را. هنوز كودك مرده اش را. بر فراز دره ای بی طاقت. ایستاده بر مزار خواب و خاطره. و تار موی هیچ زنی. و بر فراز آن دره بی طاقت. مرا به درون خود ببر. تا قرنها به طول انجامد. در تن دریای جنوب! ای زیباترین ترس جهان. گلوی این ساعت شنی را. در کفشهایم فرو می روم. یکی گونه ات را بوسیده است.

اینجا یک نیمکت خالی است . اینجا یک نیمکت خالی است . حوصله شستن سر و . اینجا یک نیمکت خالی است . زیبایی در آزادی است . اینجا یک نیمکت خالی است . اینجا یک نیمکت خالی است .

امشب همه تو فکر انارن. هندونه رو توی دیس میزارن. آجیل میشکنن با لب و دندون. میخان داشته باشن هندونه ی خون. حافظ می خونن ژشت سر هم. با فال تموم میشه هم قصه و غم. چایی می خورن و آواز می خونن. برای عشقشون با ناز می خونن. همه تو فکر روئیاهای دورن. ولیکن عاشق ژسته ی شورن. ولی من با همه یه فرق دارم. بهشتی وی خاک شرق دارم. یه زن معصوم و ناز و آسمانی. یه روییا توی این فصل جوانی. یه زن زیباتر از هر چی فرشته. یه زن که ئاسه من عین بهشته.

بعد از مدتها دوری از حس شاعری با یه کار نیم بند سپید اومدم! بخوانید و نقدش کنید. که امتداد انگشتانم را روشن میکند. پدرم آرزوهایم را نشان میداد. وخداوند لبخند کوچکی بر لبانم میکشید. بگذار این مسافت نورانی را. با پای دلی خون آلود بگذرم. خنده های کودکی ام را. دلم تو بند دنیا نیست. همه غصه ام ولی اینه. داره بی تو تموم میشه. از این دنیا از این تاریخ.