غزل و شعرهایی از این دست. دیر آمدم و عذر فراوان دارم. بعد از م دتها آمدم ومحرک امدنم یک شعر از خانم مریم جعفری آذرمانی است. آخرین شعری که در وبلاگ گذاشته و قبلا آنرا به زبان خود ایشان در انجمن جناب آقای ساعد باقری شنیده بودم. یکی از معدود وبلاگ های شاعری که اغلب به آن سر میزنم. با زبانی پخته و حرف های زیادی که برای گفتن در این اشعار هست بیگمان بیت های خوب همیشه می توان انتظار داشت. غزل را بی اجازه کپی پیست میکنم چون مرجعی برای استیذان هم نیست پس عذاب وجدان هم بکنار می رود طبیعتا.

نوشته شده در تاريخ جمعه بیست و هفتم اسفند ۱۳۸۹ توسط آرمان. برای دیدن شعر بر روی ادامه ی مطلب کلیک کنید. نوشته شده در تاريخ جمعه ششم بهمن ۱۳۹۱ توسط آرمان. فک نکن خبر ندارم می دونم که بازی خوردم. میدونم که توی قلبت واسه ی همیشه مردم. پیش من جسم تو اما خیالت یه جای دیگه س. بوی از ما بهترونی به مشام من روونه س. دل من مست چشاته ولی مست باده نیس میرم از عشق تو آخر تا بفهمی ساده نیس. حس آدما یه سکه س یه رو عشقه یه رو نفرت. خیانت پرتاب اونه که تو پرتاب کردی راحت.

آدمک ها ساکت من تمام حرف هایم مانده. حتی اگر خدا عقدمان را ببندد. حتی اگر فرشتگان سرود نیکبختی بخوانند. حتی اگر خانه ی خدا خوابگاهمان باشد. حتی اگر تو مریم باشی و من روح القدس. یک نگاه حتی حرامم باد. اگر تو عاشق من نباشی.

بخوانید چند مینیمال از من. درست مثل بیمارے نادرے که. یک نفر به آن مبتلا مے شود. پیدا کردن کسے مثل من. که تو را فراتر از مرز دیوانگی دوست بدارد. دیگر برایت تکرار نخواهد شد. در زندگے تو اتفاق افتادم.