کاش گذشته در می گذشت. بعد عمری دوباره وبلاگ رو اپ کردم . امان از دست این دبیرستان و امتحاناش. امروز یه شعر از خودم رو گذاشتم تو وبلاگ خیلی دلم می خواد نظرتون راجع بهش بدونم . چه قدر غمگین و خستم. دلم داره هوای یه جو معرفت ناب. تو قلبم یا توی خواب. هرچی بود توی فکرم فهمیدم که سرابه. یاد لحظه به لحظش دلم رو کرده بی تاب.

خدایا من اگر بد کنم تو را بنده گان خوب فراوان است . اما اگر تو مدارا نکنی مرا خدای دیگر کجاست. ایران کشوریست که روی نفت خوابیده. رابطه ای که همه دارن . اما هنوز کسی نفهمیده . و جاری میشوم در تو.

سه عشق و یک عاشق! ما چهار نفر رفیق! به تو عادت کرده بودم. به تو عادت کرده بودم اي به من نزديک تر از من اي حضورم از تو تازه اي نگاهم از تو. روشن به تو عادت کرده بودم مثل گلبرگي به شبنم مثل عاشقي به غربت مثل. مجروحي به مرهم لحظه در لحظه عذابه لحظه هاي من بي تو تجربه کردن مرگه. زندگي کردن بي تو من که در گريزم از من به تو عادت کرده بودم از سکوت و گريه. شب به تو حجرت کرده بودم با گل و سنگ و ستاره از تو صحبت کرده بودم خلوت. خاطره هامو با تو قسمت کرده بودم خونه لبريز سکوته خونه از خاطره خالي من.

شاید حال دلم خوب شود. گاهی نیاز به شانه های مردانه ای. گاهی صدای بی روح مردی. از زیبا ترین صدا ها برای تو گوش نواز تر است. گاهی محتاج می شوی به یک آغوش. به یک آغوش پرقدرت یک مرد. و گاهی نیاز داری حراراتت. که به نفس تو نزدیک هست.

سلام به همه ی دوستای گلم که خیلی همتونو دوست دارم. خداروشکر همه چیز روبه راهه و حالمم خیلی خوبه امیدوارم حال همه ی شماها هم خوب باشه. من دانشگاه همدان قبول شدم و باید برم . کمآخه رشته ی تحصیلیم الکترونیکه . میدونین که چقدر سخته باید خر بزنم. خیلی دلم براتون تنگ میشه. برای همتون مخصوصا داداش علیرضا. و داداش علی گلم که خیلی دوسش دارم. شك ريختن تو نمي شود.