نه برای موسوی و نه کس دیگر. برای او که باید باشد و نیست. روزهایی بود که من و تو به یکباره ایمان آوردیم به زندگی. و روزهایی بود که همه ی امیدمان آوار شد بر سرمان. و منی که هنوز غرقم. هنوز امیرآباد بوی خون میدهد. همیشه دروغی در کار است.

دوستی دیرینه از سرزمینی دوردست در رویا. چقدر زود دیر می شود. 4 سال گذشت و چه قدر پر تلاطم و مواج بود این گذر عمر. انگار خونه ای ک بعد از چندین سال دوری دوباره برگردن توشو. بوی گرد و خاکاشو حس کنن. اما امنیتش واسشون مث قبل باشه. خیلی زود گذشت اما حرفام دیگ بوی خوش قدیمو ندارن. انگار خیلی از خودم فاصله گرفتم. دیگه حرف دل شاید نزنم. خلاصه حیف گذشته و حیف اون خوبیا.

این شهر به خاطر این که در منطقه دریای مدیترانه قرار گرفته در زمستانها بارانی و معتدل و در تابستانها گرم می باشد. نکاتی متفاوت و سودمند برای سفر به دبی.

مزار آن دو دست جوان را می گویم. جامعه وبلاگ نویسان شهر سنندج. سبز هستم و امید دارم. توهمات فانتزی یک دلقک مدرن. ورق پاره های یک لیلی. دست نوشته های یک دیوانه. نوشته شده توسط banoie sabz در دوشنبه بیست و چهارم مرداد 1390.

اگر که کالاها بازم قیمتاشون قد کشیده. اگر تو هر وزارتی پارتی و رشوه جاریه. اگر تو هر اداره ای تخلف اداریه. اگر واسه یه لقمه نون.

از این همه حیوان دوپا که بر کشورم حکومت می کنند. شاید روزی برسد که دیگر فراری نباشم و آزاد زندگی کنم. شاید روزی به این خانه بازگشتم شاید هم نه. شاید طولانی باشد شاید هم نه.