نوشته شده در دستهبندی نشده 1 Comment. از دو روز پیش متوجه شدم که ناگهان آمار بازدیدکنندگان وبلاگم پایین آمد. تا اینکه دوستان با ای میل و در بلاگفا بهم خبر دادند که وبلاگم فیلتر شده. این چه کثافت کاری ئه که راه انداختن! هیچ حرف عجیبی هم نزدم. نوشته شده در دستهبندی نشده 14 Comments.

و من مسافرم ای بادهای همواره. شاید این آخرین پست باشه. وارد اتاق چوبی شدم چشمم به گوشه ی اتاق افتاد که خاک گرفته بود جایی که عنکبوت ها تار بسته بودند. جایی که مدت ها فراموش شده بود. پاک یادم رفته بود که بچگی هایم از گل میمونی میترسیدم یا اینکه همیشه دوست دوست داشتم وسایل قدیمی پیدا کنم .

تا طلوع یک حرف دیگر. سلام به همه دوستای گل و نازنینم دوستایی که در این مدت منت نهادند و مرا مورد توجه خودشان قرار دادند و با کامنتهای زیبا و دلنشین مایه امیدواری من برای ادامه نوشتن بودند. من از همه شما ممنونم و نسیم روخ بخش حضور شما را در لحظه های تنهایی ام را هرگز فراموش نخواهم کرد. همیشه آرزویم دوست داشتن تمام آدمها و تجربه های محبت آمیز بوده است که این را من در همه شماه در خودم پیدا میکردم. به دنبال عاشقانه زیستن میخواهم خاک وجودم را به ترانه های آب بسپارم.

We are all just prisoners here,of our own device. دیشب انقدر با خودم آرام قدم زدم و هی به خودم میگفتم اون پنبه های مسخره رو از گوشت در بیار باهات کار دارم ولی انگار نه انگار! به خرجم نمیرفت که نمیرفت. همچنان به راه خودم ادامه میدادم و حاضر نبودم اون یقین مضحکمو حتی واسه یه لحظه هم به شک تبدیل کنم. میدونی تصمیم منطقی چیه! ارسال شده توسط چپ بال. پيوندهای مربوط به اين پيام. به خرجم نمیرفت که نمیرفت.

نوشته شده در یکشنبه پانزدهم فروردین ۱۳۸۹ساعت توسط الناز. در تاریکای سرد شب به خواب که رفتم. سپیده دمان یک شکوفه کوچک گیلاس. بر سر شاخه هایم است. نوشته شده در جمعه بیست و هشتم اسفند ۱۳۸۸ساعت توسط الناز. متشکل از یک چهارچوب چوبی ساده آبی تیره با زوایای نوک تیز و منظم که قرار است محکم و مستقر باشد. قرار است پایه و اصل باشد. قرار است در باز و بسته شدن های بی انتهایش نفرساید و ستون بماند.

ولی رئیس بیمارستانمون که رئیس مرکز تحقیقاتمون هم هست جایزه نداد بهم.