هنوز نقاشی های اتاقت را پاک نکرده ام. حالا از این همه سیاهمشق. جز ته مانده ی بلیط یک طرفه ای که برایت گرفته ام. باید حالت را بپرسم خیلی زود به زود دلتنگ میشوم. مریم ساعت زنگ می زند. باید قرص هایم را دور بیندازم. چقدر روزها و دوستان خوبی در اینجا داشتم با تعداد معدودی همچنان در ارتباطیم. هنوز فکر می کنم اینجا برای شعر خواندن و شنیدن فضای خیلی بهتری داشت. چاره ای نیست مرا از هم.

نوشته های باران تند شمالی! خانه منهای شعر یعنی تو. ایمیل مخصوص برای این وبلاگ. هرکه این آتش ندارد نیست باد. ღ ღ سیب سرخ ღ ღ. باز هم دریا یه شعر دیگه رو بهم تقدیم کرد. زیباترین خاطراتمو کنار دریا دارم. درکنار کسی که بینهایت دوستش دارم. کنار بوسه کمی اضطراب می چسبد. ببوس تشنه ی خود را که آب می چسبد. بریز جرعه به جرعه شراب در نفسم. بریزجرعه به جرعه شراب می چسبد. خانه منهای شعر یعنی تو.

امروز هرچه شماره ات را گرفتم فقط بوق ازاد می زد. کاری نداشتم فقط می خواستم مثل هر سال تولدت را تبریک بگویم. گوشیت حتی روی پیغام گیر نبود تا پیغامم را بگذارم. حتما صدایم را می شنوی بابا. چاله بازی برای تو بود به خاطر همین مجبور م می کردی اول از همه تو بازی را شروع کنی همیشه برنده ی بازی تو بودی. چون دستهایت از دستهای من بلندتر بود. و تو سر یک ساعت همه را از من ببری. و تنهای تنها با تو زیر درخت خانه تان .

اینکه بعد از این همه وقت تصمیم گرفتم در وبلاگم بنویسم شاید حس باور امن بودن این صفحه مجازی ست. اینکه قرار نیست با لایک شدن نظر داد. لااقل اینجا اگر بد باشد هم می نویسند. گاهی آدم دلش می خواهد روزها بگذرد تا بتواند خیلی چیزها رو درک کنه.

ممنون که همچنان هستی وبلاگ دوست داشتنی من. از بس به انتظار توام در همیشه ها. یک صندلی کنار خیالم نشانده ام. ثلأ خاص مان که عضو جدیدی هم نمی گرفت.

شاید امروز آخرین فرصت دوست داشتن باشد. آلبوم خاطرات و اشعار محسن کاویانی. بنا به پیشنهاد دوستان وارد دنیای اینستاگرام شدم. هر کسی حال مرا پرسید گفتم عالی ام. دوستی حیله ی معروف تلافی جوهاست. سویش گرفتم دستهای ناتوانم را. آمده بار غم از گرده ی من بر دارد. تن بی برگ من روزی غرور نوبهاری داشت. باورم کن که اگر منسب شاهی دارم. شک میکنم دیگر به ایمان ویقینم. به خاک افتادی اما عاشقانه.

ترانه ای از من با صدای توحید کاظمی. خودت راه و روی دلت بسته بودی.

دست نوشته هاي يك سايه. غم زمانه خورم یا فراق یار کشم. به طاقتی که ندارم کدام بار کشم. تویی که بی خبری از من. در آسمان تو جا مانده. مسیر رقص پری از من. تبر بزن به تنم وقتی. نبرده ای ثمری از من. ندیده هیچ کسی جز تو. به قدر مو ضرری از من. تویی که در سرم آشوبی.

ما بدین درنه پی حشمت وجاه آمده ایم. متولد سال 69 -4 دی. مسئول کانون کتابخانه های گیلان. دارنده سرو بلورین هفتمین جشنواره بین المللی شعر فجر. یک نیمه از مندر اینجاست. من تو خدا میشویم یک نفر. دنیا هیچ فرقی نکرده است. درست شدنت مبارک بلاگفا دلتنگ نوشتن بودم. پر از زخم م! .