پدر داشت روزنامه مي خواند پسر که حوصله اش. کنيم پدر که بي حوصله بود چند تکه از روزنامه که. عکس نقشه دنيا بود تکه تکه کرد و به پسرش داد و. گفت برو درستش کن . پسر هم رفت و بعد از مدتي. عکس را به پدرش داد. پدر ديد پسرش نقشه جهان. رو کاملا درست جمع کرده . اون آدم پشت صفحه رو درست کردم . درست بشن دنيا هم درست ميشه! دوستان خوبم ب اون وب ام.

نوشته شده در جمعه دهم آبان 1392ساعت 8 بعد از ظهر توسط غریبه. آهسته باز از بغل پله ها گذشت. در فكر آش و سبزي بيمار خويش بود. اما گرفته دور و برش هاله ئي سياه. او مرده است و باز پرستار حال ماست. در زندگي ما همه جا وول ميخورد. هر كنج خانه صحنه ئي از داستان اوست. در ختم خويش هم بسر كار خويش بود. هر روز ميگذشت از اين زير پله ها. آهسته تا بهم نزند خواب ناز من. در باز و بسته شد. با پشت خم از اين بغل كوچه ميرود. چادر نماز فلفلي انداخته بسر.

از کجا شروع کنم . در پی کدوم نشونه ها باشم تا راه را گم نکنم . تا ازت دور نشم . تو وجودم گمگشته ای بودی . به خیلی چیزا و خیلی کسا چنگ زدم و تو رو تمنا کردم . تویی که نمی شناختمت . برام فقط یه تجربه بودی . وقتی هستی آرومم و وقتی من میرم بی قرار .