یکی بود و هیچ کس نبود. خدا نکند که فراموش کنم کجاها .

باور نمیکنید به سریالهای ماه رمضان بیشتر دقت کنید! شهر الرمضان الذی انزل فیه القران. ای دو سه تا کوچه زما دورتر .

بستنی فقط وقتی بستنی میشه که شکلاتی باشه! نمي دونم دنيام چه رنگي شده! گاهي وقتا اتفاقي ميام اينجا بعضي وقتا وب هاي روزمره رو مي خونم و حتي گاهي هوس مي كنم اينجا بنويسم مثل حالا! پنجره ي اتاقم رو هنوز دوست دارم ولي نمي دونم تا كي دوستش خواهم داشت. كاش امسال تابستون طولاني تر بشه.

اتفاق های جدید وارد می شوند. تازه همه چیز که فردا اتفاق نمی افتد! چیزهایی هم هستند که پس فردا.

من را در حریم امن چشمانت به آرامش برسان. برای اندکی آرامش و مستی. نمی دونم این روزا بهونه ی خوبیه واسه آپ کردن یا نه . البته بهتره بگم مغزم خشک شده! ولش کن. جاده ی خوشبختی در دست تعمیره . دور بزن برگرد این اسمش تقدیره . میشه ندیدنی ها رو شنید.

در دلم بود که آدم شوم اما نشدم. مرا كسي نساخت خدا ساخت. نمي دانم پس از مرگم چه خواهد شد. نمي خواهم بدانم كوزه گر از خاك اندامم. كه از خاك گلويم سوتكي سازد. گلويم سوتكي باشد به دست كودكي گستاخ و بازيگوش. و او يكريز و پي در پي. دم گرم و خوشش را بر گلويم سخت بفشارد. و خواب خفتگان خفته را آشفته سازد. بدين سان بشكند در من. دوست داشتن از عشق برتر است. و من هرگز خود را. تا سطح بلندترین قله ی عشق های بلند. چه سخت است رسم عادت. و اما در نظام .