اینم از کلاغ خونه ی ما! سراغم را از کلاغ پشت بام خانه ات مگیر! که حقیقتم را به تکه پنیری می فروشد. صبح اتفاق ساده ای است. میان این تاریکی ها محو شدم. ان قدر تاریک که شب با همه ی تاریکی اش. هیچی مثل تنها بودن سخت نیست! اما سخت تر از اون تنها بودن تو جمع! هیچ هم.

چنین بی کس شدن در باورم نبود. بگذردمثل همه ي اتفاقات خوب و بد زندگي. مثل همه دوست داشتنها که در ته صندوق. خاک خورده زمان مخفي شد و گردي از فراموشي پوشاندش. اشکهايي که در انزوا ريخته شد و هيچ کس نفهميدشان. اين نيز بگذرد مثل همه بغض. هايي که بي پروا گره کور خوردند و هيچ دست مهرباني هرگز بازشان نکرد. بگذرد مثل گذر تلخ ثانيه ثانيه هاي تنهايي و بيقراري و دلتنگي براي اويي که ميداني. نوشته شده توسط مطلب جزیره در ساعت لینک ثابت.

اﻣﺸﺐ ﺻﺪﺍ ﺑﻪ ﺻﺪﺍﯾﻢ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪ . ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯾﻢ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪ . ﺍﺷﮑﻢ ﺟﺎﺭﯼ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ . ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﻫﺎﯼ ﻫﺎﯾﻢ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪ . ﻣﻦ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻗﺸﻨﮕﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺩﺍﺷﺘﻢ . ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺩ ﻫﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺁﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪ . ﺍﯾﻦ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎ ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﺩﻡ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪ. ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﺍﺕ . ﺣﺘﯽ ﺻﺪﺍﯼ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪ! ﻣﻦ ﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ ﺍﯾﻨﺠﺎ . ﺍﺯ ﺑﺲ ﻋﺰﯾﺰ ﺑﻮﺩﯼ ﻭ ﻫﺴﺘﯽ ﺳﺒﺐ ﺷﺪﻩ .