یک نوشته با عنوان من از مردم ایران می ترسم و پاسخی به آن. نوشته شده توسط رضا بدرلو در لینک ثابت.

با که گویم غم دیوانگی خود جز یار. خدا گوید بنده من صبر کن. زیرا دنیا لحظه اى بیش نیست. آنچه گذشته جاى شادى و غم ندارد. و از آنچه نیامده نیز خبرى ندارى . چنان که گویى خوشبخت و خوشحالى .

ظ روز دوشنبه ۱٩ امرداد ۱۳۸۸. در طواف شمع میگفت این سخن پروانه ای. سوختم زین آشنایان ای خوشا بیگانه ای. بلبل از شوق گل و پروانه از سودای شمع. هر کسی سوزد به نوعی در غم جانانه ای. ظ روز چهارشنبه ٧ امرداد ۱۳۸۸. سلام دوستان از اینکه به وبلاگ من سری زدین خیلی ممنونم امیدوارم از مطالبش خوشتون اومده باشه خواهشا در قسمت نظرات کلیه نظارتتون را بگید تا در جهت بهتر شدن این وبلاگ به کار ببرم. خوشحال میشم اگه بازم به این وبلاگ سری بزنین.