مستی و راستی اين ممول رو دست نداره! سر بر میداریم به بزرگ شدن! آنقدر سریع و پرشتاپ که. آمدیم تا به پایان برسانیم. اینکه هر سال یک فرصت. می خوام که تمام لحظاتم. راستش دلم نیامد تولد این کوچولو را بهش تبریک نگم. که دیگه کوچک هم نیستی! برات آرزوی یک عمر صد ساله نمی کنم. به رسم هر سال می خواهم هدیه ای به خودم بدم . دیگر ز شاخ سرو سهی بلبل صبور. گلبانگ زد که چشم بد از روی گل به دور. ای گل بشکر آن که تویی پادشاه حسن. با بلبلان بیدل شیدا مکن غرور. بیایید همشو بدید به من.

و هنوز جراحت هاي اين بغض گلويم را ميسوزاند. آخ كه چه تعبير ناشيانه اي دارد اين روايت . من باز خواهم نوشت از پشت ديوار فاصله ها با فريادي كه باز در گلو پنهان است. و باز چه زيبا دلتنگ ميشوم. دلتنگ تپش هاي بي صدا و دلتنگ دستاني كه رويا مي بافت . و من باز خواهم نوشت از آسمان. آن هنگام كه بي تابي و آسمان با خيال تو قهر كرده . باز خواهم نوشت از سپيدي مهرباني و از كوچ جاده اي كه دوست داشت.