اما تنها تفاوتش با حالا این بود که همیشه ۵-۱۰ خواننده ثابت داشت. ارسال شده توسط کامیار پ.

هر دم از روی تو نقشی زندم راه خیال. با که گویم که در این پرده چه ها می بینم. Sunday, 27 July 2008. من این خانه را دوست ندارم. این که بعد از یک سال هنوز دلم می گیرد وقتی وارد اینجا می شوم عجیب نیست. چون تمام دل من آنجاست. Thursday, 17 July 2008. دست هایم را باز می کنم و تا سه می شمارم. تمام جانم آغوش می شود. شانه هایت که خسته شوند. غم که در نگاهت بنشیند. چشمانت را ببند و بیا. Sunday, 13 July 2008. من خسته تر از آنم که بتوانم فکر کنم به حکمت آمدن و رفتن این روزها. Wednesday, 2 July 2008.

آنهايي كه هستند و آنهايي كه رفتند. در اين روز بي امتياز تنها مگر يکي کودک بودن. 1580;معه ۱۳ اسفند ۱۳۸٩. وقتی که میخواهم عمیقتر کام بگیرم سرفه امانم نمی دهد. تمام داشته هایم پوچ شده است. در عمق نگاه تنها می مانم و معلق. گز گز خاطره ها تک تک اندام هایم را به من یادآوری می کند. دلم می خواهد فریاد بزنم اما صدایم را پیش قضاوتهای تو جا گذاشته ام. دلم می خواست لبخند بزنم اما لبهایم احتیاط را آموختند تا متهم نشوند. چه نا تمام تمام شد .