نوشته های علی جعفرزاده درباره سینما و ادبیات و جامعه شناسی. جامعه شناسی هنر و ادبیات. این یادداشت در شماره مرداد ماهنامه عطر شالیزار منتشر شده است. چرا کسی از رفع ایرادات فنی و کاستن از خطاهای انسانی برای جلوگیری از چنین پدیدهای نمیگوید و نمینویسد و چرا ما اینقدر زود اتفاقات تلخ را به بوته فراموشی میسپاریم و موج احساسمان فروکش میکند و جو اتفاق بد بعدی ما را با خود همراه میکند و صدها چرای دیگر.

مرا کم ولی طولانی دوست داشته باش. برای تویی كه قلبت پاك است. برای تویی كه تنهایی هایم پر از یاد توست. برای تویی كه قلبم منزلگه عشق توست. برای تویی كه احساسم از آن وجود نازنین توست. برای تویی كه تمام هستی ام در عشق تو غرق شد. برای تویی كه چشمانم همیشه به راه تو دوخته است. برای تویی كه مرا مجذوب قلب ناز و احساس پاك خود كردی. برای تویی كه وجودم را محو وجود نازنین خود كردی. برای تویی كه هر لحظه دوری ات برایم مثل یک قرن است . دوستت دارم تا ! .

عاشق منم كه يار بحالم نظر نكرد. بگذار سر به سينۀ من تا كه بشنوي. آهنگ اشتياق دلي دردمند را. شايد كه بيش از اين نپسندي بكار عشق. آزار اين رميدۀ سر در كمند را. بگذار سر به سينۀ من تا بگويمت. بگذار تا بگويمت اين مرغ خسته جان. عمريست در هواي تو از آشيان جداست. دلتنگم آنچنان كه اگر بينمت به كام. خواهم كه جاودانه بنالم به دامنت. شايد كه جاودانه بماني كنار من. اي نازنين كه هيچ وفا نيست با منت. تو آسمان آبي آرام روشني. من چون كبوتري كه پرم درهواي تو. با اشك شرم خويش بريزم به پاي تو.