به حول حالنای یا مقلب القلوبت که میرسم نفسی تازه میکنم. می آورم از نفس افتاد گانت را که در آرزوی بارشی مهربان بر. کویر سینه هایشان به پنجره چشمها دخیل انتظار بسته اند. یا مقلب القلوب و الابصار. دیر زمانی است که تنگ بلور صبرمان چشم انتظار ماهی قرمز وصل است. حول حالنا الی احسن الحال! .

دل نوشته های گاه و بی گاه.

همه آنها که خوبند و بد . نمی توانم راه که می روم نبينم . نمی توانم بگذرم مثل همه آنها که می گذرند و می روند. عادت کرده ام که ببينم . حتی اشکهای پنهان آدمها را در مخفی ترين لايه های چشم هايشان . دردهايشان را حتی اگر در قديمی ترين صندوقچه های قلبشان باشد و هر چند تا قفل که داشته باشد.

گل رنج های بودن برای همیشه تعطیل شد. و تنهايي ام كه كز كرده گوشه ي اتاق. جاي طعم تلخ يك نخ سيگار خاليست.

About seeing clearly the way life is and accepting. It and being true to it. Because the pain of not being true to it is far, far greater. بيا در يادم تا با هم قدم زنيم.

كوله پشتياش را برداشت و راه افتاد. گشتنهالي رنجور و كوچك كنار راه ايستاده بود. مسافر رفت و كولهاش سنگين بود.

آب کم جو تشنگی آور به دست. به ناچار دم فرو می بندد. اما آن گاه که زمانه. به شهادت اش می طلبد. به هزار زبان سخن خواهد گفت.