احساسات دیگران هرچقدر سطحی و مضحک هم که باشند نباید دست کم گرفته بشن. چه بهتر که اتفاقی بینمون نیفتاد و تموم شد.

گاهی که مرگ ما را به هم می رساند. ارسال شده توسط حسین لعل بذری.

یک لحظه پاهای بابا را روبروی خودم دیدم. بابا با اخم نگاهم میکرد. دختر بلندشو برو یه لیوان آب بیار.

به خیالات ممنوعه من خوش آمدید. جمعه سی و یکم تیر ۱۳۹۰. شب هنوز تمام نشده بود که بارو بندیلمان را بستیم تا این شهر را با همه ی مردم اش برای ۲هفته ترک کنیم به قصد سفر! سفری که روزهایم را در پیچ و خم جاده ها خلاصه کردو شب هایم را در ستاره های ناب هتل هزار ستاره خدا. سفر تن آدم را درست میکند! این رو من نمیگم یه جا درشت نوشته بود سفر کنید تا تندرست بمانید! ممنون از همه ی مهربونی هاتون.

حالا هرچقدر که دلت میخواهد. از این به بعد این وبلاگ فقط به عنوان یک واسطه برای آنها که میخواهند به دوستانشان سری بزنند فعال خواهد بود. نوشته شده توسط مهدی زارع لینک ثابت. رفتم یه ترانه ی قدیمی رو بازنویسی کنم یه ترانه ی دیگه شد. حتی یک مصرع کامل هم از اون بنده خدا این تو نمونده. خوشحال می شم نظراتونو درباره ی این ترانه بخونم. از درده که میخوام پا به پا باشی. ترانه می نویسم تا دوباره همصدا باشی. صدای سرد وا داده تو این تب بغض بی پایون.

او رفت برای همیشه . تمام کوله بارش را با خودش برد. دریغ از یک نگاه آخر . اما او یک چیز را با خودش نبرد . مطمئنم اگه بهش بگم که چی رو جا گذاشته برمیگرده و اونم به زود ازم میگیره. و با خودش میبره . ولی اون هنوز نمیدونه که یادش.