دیروز دوره دوستانه خونه ما بود. چون بچه ها خونه باغ رو بیشتر دوست دارند اونجا گرفتم. چرا وقتی دوستت میخواست برای شوهرش غذا ببره نگفتی بابا چند تا هم برای اون درست کنه! که یه دوست دیگه سو.

اینجا کنج تنهایی من است. عموما برای هموار کردن لحظات سختم به آن کنج پناه می بردم. کنجی که مجال خلوت با خود را برایم فراهم می کند. الحمد لل ه على کل حال.

گذر زمان و حضور پررنگ خدا. وقتی اهواز بودیم خانواده عمه همسری هم اومده بودن ایران و سه شنبه هفته بعدش همه دعوت بودیم نایب پارک ساعی به مناسبت عقد پسر عمه همسری که قراره جشن نگیره و همه کادو دادیم. منم یه شام ساده برنج و مرغ و سیب زمینی و قورمه سبزی و سوپ جو با شیر با ماست و سالاد و 4 جور ترشی و سبزی و دوغ و نوشابه و ژله و پفک و چیپس و ذرت و آلبالو خشکه و رنگینک و . آماده کردم و خیلی هم به بچه ها خوش گذشت.

خدایا ازت می خوام امسال باز هم مراقب من باشی . خدایا من توانایی و قدرتی ندارم که دل دیگران و اطرافیان رو شاد کنم ازت می خوام خودت دلشون رو شاد کنی و ازشون مراقبت کنی . خواهرا و برادرای مجازی خیلی دوستون دارم و براتون سال خوبی آرزو می کنم . اینم یه کار خوبی بود که تو این مدت که نبودم انجام دادیم و خاطره ی خوبی بود گفتم تا یادم نرفته بنویسم. این یه مدت که نبودم اتفاقای خوب و بد زیادی افتاد . خبرای خوب این که کلاسام.