اميدوارم لطف خودتون رو از من دريغ نكرده و پيشنهادات و انتقادات خودتون رو در مورد سايت با من در ميون بگذاريد. با سپاس از همراهي شما عزيزان.

حرف های یک کودک 5 ساله که هیچگاه نتوانست و نخواست به دنیای بزرگترها راه پیدا کند. امیدوارم بازم دوستانم خونه جدید به من سر بزنن. روباه پیر بعد سالها دوباره برگشته به دهکده. خدا می دونه این دفعه نقشش چیه. زنی که به دنبال مرگ شو.

درسته مامان و بابا رو سپردمشون به خودت اما بیا با هم دوست شیم , با هم هواشونو داشته باشیم. تنم میلرزه , هنگ میکنم , بغض میکنم گاهی ,از فکر کردن به یه سری موضوعا.

یه جایی مابین خواب و بیداری. صدای کودمی را میشنوی که دور خانه میدود و فریاد میکشد. چشم ها را میبندی نمی خواهی بیدار شوی. سرت رو تو بالشت فرو میکنی. صدایی مادرانه به فریاد کودکش را می خواند. پتو را محکم روی سرت میکشی. در اتاق آرام باز میشود. دختری ۱۹ ساله را میبینی که آرام پاورچین وارد میشود کیفت را بر میدارد که با آن به دانشگاه برود! سرت را در بالشت فرو می کنی می خندی! خیلی ساده است. اینجا خانه است! و تو در خانه ای. چه قدر دلتنگ همین سر و صداها و خانه بودی.

مے ناے این روزه ا. من از دنیای آدم بزرگ ها می ترسم. از خواب های تازه ام می ترسم.