! هرچقدر به ساعت تحویل سال نزدیک می شویم. بیشتر به مرگ فکر می کنم . احساس می کنم خیلی نزدیکه . تصمیم گرفتم در مورد چیزهایی حرف بزنم که.

وب سایت رسمی میلاد تهرانی. خاطرات گاه به گاه سایه. محکوم به تبعید گاه تنهایی. من وتنهایی تو ودست نوشته ها. حرف ها در گلویت . نه فرو می روند و نه جاری. لقمه ای بر می داری و به سقوطش خیره می شوی. این حرف ها سودی ندارد! نه شکم گرسنه ای را سیر می کند.

شاید زندگی آن جشنی نباشد که آرزویش را داشتی اما حال که به آن دعوت شدی تا میتوانی زیبا برقص. It can eat you alive, when blue running in my vein most hopeless moment of my life. The desperation is result of suspicious, worries, possessive. When i gone nuts last night and i tried to get help i failed. who ever i turn to was not there for me at that moment, i start calling GOD and ask for peace and clam. No one greater then him, he answered me and shown me the truth, i was shameful of crazy thought of mine.