از توگفتن از تو نوشتن.

این روزا انقد خسته ام که حال خودمم ندارم . الان از ان وقت هاییست که دلم می خواهد بروم کف حمام بشینم. ا تاقم خودم را توی خودم مچاله کنم و شاید کمی پیاز داغش را هم زیاد کردم. د قیقا علتش را نمی دانم فقط در حد اطلاع دارم که حوصله ندارم. و دلم می خواهد بروم گم و گور. بشوم و از تکرار تهوع اور روزهام فرار کنم. هیچ چیز ان طوری که انتظارش می رفت پیش نرفت این خیلی. دلهره اور و خسته کننده است! یه حسایه ریز دخترونه داره تو وجودم رشد میکنه .

یادداشتی از حمیدرضا شکارسری بر یکی از اشعارم. خوانش شعری از حسن یعقوبی یک شعر تعلیمی. نوشته شده در دوشنبه نوزدهم مرداد ۱۳۹۴ساعت توسط حسن یعقوبی. هر روز من بدون تو دیروز خسته ای ست. پرپر زدن میان زوایای بسته ای ست. هر روز من که تهمت تکرار می کشد. مثل دلم اسیر تپش های خسته ای ست. این مویه - این غزل- که جنون می چکد از آن.

به روز نشدیم و نشدیم تا جایی که زورمان نرسید به همسرمان که قول داده بودیم برای روز میلادش به روز شویم! خوب دیدیم بضاعتمان در این وانفسای انتهای خدمت مقدس همه غزلیات ناقص است و رباعی های تک بیت! پس به یکی از این غزل های ناتمام اکتفا کردیم که بدقول نشویم پیش عروس آرزوهایمان. عشق یعنی نمی شود معنی در پی قافیه نرو ای مرد. عشق را با سکوت فهمیدی پس همین کافیه بیا برگرد. عشق با یک نگاه می آید عشق با هر نگاه می روید.

مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید. هر ماه به روز می شود. گفته بودی سختی آسان بگذرد. دست در موهای خود بردی وبعد. صبح آزادی طلوعی نو کند. از بهاران دامنت پر گل شود. آسمان ابر چشمت وا شود. روز بعد از آنکه طوفان بگذرد. چون کلید خنده بر لبهای قفل. شادی دیگر شود سهم دلت. غصه آب و غم نان بگذرد. میروی و گریه می آید مرا.

یک برگ برای مادران شهدا. یک برگ برای کوه بابا. نانهای د ه همیشه همینجورند.

تو فصلی که زمین خوابه. یه دس گاهی صدا داره. منو یاد تو می ندازه. که می رم باز بدرنگه. هوای کوچه رو گم کرد. منی که سایه شو گم کرد. منی که سایه شو گم کرد. هوای کوچه رو گم کرد. یه دس گاهی صدا داره. باید غم سایه شو از رو.