در این سرای هرکه اید ابش دهید و نان و از مذهبش نپرسید. امروز چون تولد وبلاگم بود و این مسئله باعث شد که با وجود این همه مشغله کاری و فکری که این چند ماه داشتم و دارم بیام و حداقل پستی رو بذارم که این وبلاگ هم از تنهایی و بی صدایی دربیاد و هم اینکه دوستان رو دوباره اینجا زیارت کنم.

عاشقان راستین ایمان دارند به گنجی دست یافته اند که دیگران از آن بی بهره اند. و به تماشای انبوه مردم که راه خود را از میان ایستگاه بزرگ مرکزی پیش می گرفتند مشغول شد. او به دنبال دختری می گشت که چهره او را هرگز ندیده بود. اما قلبش را می شناخت دختری با یک گل سرخ.

유 ط راوت زن دگي من 웃. دوس تي س اده ي ما غي ر معم ول ي ش د! امروز تولد مردی ست. که رد پایش در خیابان های عشق. در پاییز تمام مداد رنگی ها به نیمه میرسند. تا عاشقانه هایم را به پای گامهایت بریزند. تمام رنگها را صرف کشیدن برگهایی میکنم. که در انتظار رسیدن تو هستند. سلام عزیز دل و یار و همدمم . از لحظه و ساعتی که باهات آشنا شدم ذره ای از دوست داشتن و عشقم نسبت به تو کم که نشده هیچ بلکه ثانیه به ثانیه هم زیاد و زیادتر شده و بینهایت خدارو شاکرم و خرسند.

ﺑاﻟﺸﺘﻢ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺩﻓﻦ ﮐﻨﯿﺪ! ﻻﺯﻣﺶ ﺩﺍﺭﻡ. آرام آرام آدم را ناآرام میکند. تنهایی بهتر از بودن با تن هایی است. که روحشان با دیگران است. به یاد خواهرم که شوق پرواز داشت. عجیب بوی نفس های تو را می دهد! .

با خیال تو بسر بردن اگر هست گناه با خبر باش که من غرق گناهم هر شب. ولی به تکیه گاه نمی اندیشم. چشم هایم تر هستند و قرمز. رفتن حق همه ی آدمهاست.