بوی جوی مولیان آید همی یاد یار مهربان آید همی. نیست بستان خراسان را چو من مرغی مرغم آوخ سوی بستان شدنم نگذارند. نه نه سرچشمه حیوان به خراسان خیزد چون نه خضرم به سر آن شدنم نگذارند. چه اسائت ز من آمد که بدین تشنه دلی به سوی مشرب احسان شدنم نگذارند. من همی رفتم باری همه ره شادان دل دل ندانست که شادان شدنم نگذارند. منم آن صبح نخستین که چو بگشایم لب خوش فروخندم و خندان شدنم نگذارند. منم آن کاوه که تایید فریدونی بخت طالب کوره و سندان شدنم نگذارند.

نامه های من به خدا. گاهي چيزاي خوبي پيدا مي شه. يا رب ز شراب عشق سر مستم کن. وز عشق خودت نيست کن و مستم کن. از هر چه بجز عشق تهيدستم کن.

قربون اینهمه لطف و کرمت. باید با مردم زندگی کرد نه برای مردم. بیا با خدا چت کن. ما قدم از سرکنیم در طلب دوستان. قصه بی پایان دل من. دوست از دست رفته امان باران. یا تو یا هیچکس دیگه. جان مریم چشماتو وا کن. تنها مرگ و عشقندکه همه چیز را دگرگون می کنند.

کافه , سیگار , سنگفرش. من فقط براي سايه خودم مي نويسم. آسمون آبی و هوای تازه. او حاج حسین برک اوباماست. آن کس که دلش ریش و غمش بیشتر از ماست. او حاج حسین برک اوباماست. هر چند سیاهست دو دستش ید بیضاست. او حاج حسین برک اوباماست. او حاج حسین برک اوباماست. آن مرد که چون بیل نه در فکر مونیکاست. او حاج حسین برک اوباماست. برماست اگر بوش ولی برک که با ماست. او حاج حسین برک اوباماست. او حاج حسین برک اوباماست.