تا اطلاع بعدی فقط در وبلاگ. با لپاي قرمز و پيرهن گل گلي. يك شوق شبيه نامه را تا كردن. يا كفش سپيد جق جقي پا كردن. وقتي كه تو را شناختم فهميدم.

خبر امد خبری در راه است. ای کریم زمان بیا که ابیات زندگی مانده اند بی قافیه شعرهایم بوی ت رک گرفته اند و مثنوی لنگی من پر شده است از واژگان گریز اری بیا و این غزل تکرار را با لبخند تذکر به فاضلاب زمان بسپار و بر تک درخت حیات خلعتی نو از طلب را بپوشان . بیا که این بالهای استعاری دیگر تاب و توان این مغرب و مشرق ها را ندارد . بیا که این روزها پرهای اشتی رنگ نگاهت را از من طلب میدارند و این چشمان ضریر که غروب برایشان رقعه ایست بی طلوع شرر شرم را از من تمنا میکنند . نیایش شما تو خالی است زی.

و بهانه هايش براي باريدن. توسط یک پیرو از جنس احساس. باران مي بارد و من آكنده از حجم نبودن توام. بيا تا دست در دست هم قدم بزنيم و دلتتنگي ها را پشت سر بگذاريم. بيا با من قدم بزن! توسط یک پیرو از جنس احساس. كاش مي توانستم دلتنگي هاي نبودنت را شماره كنم. مانند عيدي هاي كودكي هايم.

آخریش هم می خوای بخون! پیغامت رو خوندم. تو این پست هر چی که می خواستم بگم رو میگم! آره راست می گی دیگه شورش رو در آووردم. بیدار می موندم! برات چقدر گریه کردم! من عذابت ندادم. گفتم هر چی که تو دلم بود. هر چی که آزارم می داد اینجا نوشتم! یادمه اون قبل یه بار بهم گفتی.

گفتنی ها کم نيست من و تو کم گفتيم. گفته هايی از نگفته ها. برای تو می نویسم همیشه. برای یادآوری به دوستان عزیزم عرض می کنم که لطفا از این به بعد برای دیدن وبلاگم به ادرس جدیدی که در پایین می زارم قدم رنجه کنید. راستی لینک من رو هم به آدرس جدید در وبلاگهای گرانقدرتون تغییر بدید. بازم ممنون که منو از یاد نبردین.

خواب و گرفته از چشمام بهانه های بارونی تویی همون بهانه ی شبانه های بارونی. نه یه بوسه وقت رفتن نه یه خط یادگاری. نه حضور اشک و تردید نه نشون بیقراری. خیلی ساده دل بریدی از من و خاطره هامون. از تموم لحظه ها و پرسه های پابه پامون. خیلی ساده واسه قلبم نقشه ی مرگو کشیدی. بین بودن و نبودن به نبودنم رسیدی. رفتی تا فاصله باشه بین دستای من و تو. رفتی تا یکی نباشه دیگه دنیای من و تو. بعد از یه غیبت طولانی. بگو دلتنگ من هستی من که دلواپست هستم.

سرانجام زمانش فرامی رسد و غرش های ابر تیره شروع شیرجه را نوید خواهد داد . شیرجه از ابر تیره آسمانی به اقیانوس زمینی . روبه رو شدن با زمین که باسرعتی وهم آلود به سویش خواهد آمد و بازگشتن از راهی به طول تمامی صعودهای کوچک عمرش در عرض لحظه ای . حرکاتی بس ظریف وجود دارند که تنها عیاران را یارای اجرای آن است . حرکاتی کیمیایی که هر قطره ای را حبابی می سازند . سرانجام زمانش فرامی رسد و غرش های ابر تیره .