شبی یاد دارم که چشمم نخفت . Iran travel, tourism and tourig. Yellow Brick Road to OZ.

در سینما هم انگار در همه امور ما در سطح هالیوودیم و فقط مانده فیلمنامههایمان که اگر برسند به آن سطح همه مشکلات سینمای ما حل میشود.

بشنو حدیث بنده که این رای بهتر است. رو مسخرهگی پیشه کن و مطربی آموز-تا داد خود از کهتر و مهتر بستانی. مدتی بود که به دنبال بهانه بودم تا اینجا را تعطیل کنم. هرچند عملا آنقدر دیر به دیر سر می زدم که انگار رفته بود توی حالت اسکرین سیور. زندگی پسا تاهل برای من داستانش فرق دارد و فکر کنم حداقل تا زمانی که روزمرگی به سراغ زندگی مشترکم بیاید غرغری برای نوشتن نباشد. امید وارم حالا حالاها این روزمرگی نصیبم نشود. به پایان آمد این دفتر - حکایت همچنان باقی است. نوشته شده توسط عبید در جمعه نوزدهم تیر ۱۳۹۴.

با سرک گاه و بیگاهم در وبلاگهای مختلف در حین ناباوری احساس می کنم بی شماری در این دنیا هستند که شبیه من فکر و احساس می کنند. اینان دوستان ناپیدای من در عالم مجازی هستند درست مثل رویای کودکی. به امید اینکه اینجا بهانه ای باشد برای از یاد نبردن خودم و روزهایی که سپری می شوند. سفر از من باز نمی گردد. تو را من چشم در راهم. بهار من کی می رسی. خسته ام از دوست داشتنت. بودنت را از من نگیر. جای زخمی که دیگر درد ندارد! بالاخره شاخ غول رو شکستم! اما کو.