آخه تورو به یاد من میاره. دارم فکر میکنم به اون روزی که زندگیم تموم میشه . مجبورم برای همیشه از این دنیا و آدماش دل بکنم. اون روزی که شاید کسی برام یکم گریه کنه . اون روزی که همه منو رو دستاشون بلند میکنن و راهی میشن . اون لحظه ای که منو میذارن توی دل خاک و سنگ میذارن رومو یک عالمه خاک میریزن روش. همه و همه فراموش میشه. شاید همین امشب شاید فردا شایدم چند سال دیگه. کاش میشد توی این مدت کوتاه قدر همو بدونیم. آدمات قدر محبتو نمیدونن .

یک ساعت و ربع تو خیابونی بودیم ک همیشه 5 تو دقیقه اونو طی میکردیم! دخترا و پسرا یا وسط خیابون داشتن میرقصیدن یا تا کمر از پنجره ی ماشین اومه بودن بیرون و میرقصیدن! حالا خوبه باخته بودیم و این جوری بود! اگه مساوی شده بود یا برده بودیم چی میشد دیگه! ولی 90 دقیقه نذاشتیم گل بزنن و این یعنی یه پیشرفت خوب.

واسه اینکه یه وقتایی یه آدماییو میذاری جلومون که قدر بقیه رو بدونیم! به خاطر اینکه بهمون میفهمونی که چه موجوداتی هستند تا بیشتر از این دچار اشتباه نشیم! هیچ وقت تنهامون نذار! دوشنبه 26 خرداد1393 . می خواهم غربتت را حکایت کنم. غربتی که دوازده قرن است ریشه دوانیده. غربتی که اشک آسمان و زمین را جاری ساخته. غربتی که اجداد طاهرت پیش از تولد تو بر آن گریسته اند. امر فرج اصلاح خواهد شد.

یک روز صبح زود! حرف دل یا درد دل. به بهانه ی میلاد منجی. عمدا جوابت را نمی دهم. دیگر منتظر کسی نیستم . زینب عشق مامان و بابا. مجتمع آموزشی مجتهده بانو امین. و باران نزدیک است . عشق بود و چشم تو. اللهم عجل لولیک الفر ج. هزار و چهار صد و بیست سال پس از تو. آن خط آخر منم! دل نوشته های من.