پدر جانم هیچ گاه به فرزندانش دستور نمیدهد و حتی اگر چیزی برخلاف میلش باشد به مهربانترین شکل ممکن بیان میکند. پدر از قدیم روی تمیز و مرتب بودن خانه حساسیت عجیبی داشت. مثلا دوست نداشت در آشپزخانه ظرف های نشسته انباشته شود. استاد پیش پیش می رفت و من حواسم به.

خود راه بگویدت که چون باید رفت. کفش هایت را در بیاور . و ذهن پلک می زند. به قلم مجید پورولی کلشتری.

برخی از دلنوشته های اين كمترين. از كل خانواده ي خود مادري تري. حتي اگر كه اينهمه جود و كرم نداشت. باز از براي شاه شدن هيچ كم نداشت. شعر از بيان داغ دلش بي نصيب ماند. آنقدر داغ داشت كه لوح و و قلم نداشت. در نوجوانيش همه مويش سپيد شد. اي كاش ياد مادرش اينقدر غم نداشت. مردي كه بين خانه ي خود هم غريب بود. مثل حسين همسر دلسوز هم نداشت. مثل حسين شاعر و نقاش و روضه خوان. مثل حسين فرشچيان محتشم نداشت. از كل خانواده ي خود مادري تر است. تاريخ گفته مادر او هم حرم نداشت. حق داشت آن کسی که .

من زاده ی توسل خورشید هشتم ام. من در این شهر ز شاعر شدنم بیزارم. هر چند ز نسل یاس احساس نبود. یک لحظه جدا ز شاخه ی یاس نبود. زیرا که برادری چو عباس نبود. امشب دلم ترانه دیدار خوانده است. هر چند تا دیار تو راهی نمانده است. این شاعر شکسته ی تو سالهاست که. خود را ز کوچه هات به سختی رهانده است. از من مپرس قصه ی احساس سبز را. نوشته شده در چهارشنبه بی.