از بي خبري خسته شدم دركم كن. نه! يك پاكت خالي بفرست اثر آقای رضایی. تنها گاهی از سر حواس پرتی. زنم را با نام تو صدا میزنم. همان شعری را برایش میخوانم. که یک روز برای تو گفته بودم. تنها گاهی از سر حواس پرتی. موهای زنم را شبیه موهای تو می بافم. و بعد به همان رستوران همیشگی میرویم. و از همان مغازه ی همیشگی. عطر مورد علاقه ی ترا. فقط میترسم وقتی برای دخترمان. آنروز هم از سر حواس پرتی. و حالا رفته پی خوشبختی خودش.

اگر ديگري را با زيباترين منشها و صفات بخوانيم چيزي از ارزش ما نمي کاهد بلکه او را دلگرم ساخته ايم آن. زندگی ما انسانها چون چمنی است که خداوند آنرا به گلها آراسته می سازد. باد می وزد گل را میبرد ودیگربار اورا نخواهیم دید. بگذارباتوبگویم که درکوهستان زندگی هیچ قله ای هدف. زندگی خودش هدف خویش است. زندگی نه وسیله ای برای رسیدن به یک پایان. که پایانی برای خودزندگی است. خنده ی افتاب درسپیده دمان. هیچ هدفی دران دوردست هانیست. زندگی صرفاازخودلذت می برد ازخودبه وجدمی اید. این نه کاراست ونه وظیفه.

فقط صورتت شخم مي خورد. گلي از گلي نخواهد شكفت.