شاید آن نقطه ی نورانی چشم گرگان بیابان است. با دقت دورش را جارو میزد. اما از آجرهای روی هم چیده شده. هوا سرد بود و پیرمرد. تنها به جایی برای خوابیدن. خود را به در نزن که بگویم نرفته ای. نه من نه خاطرات تو دلگیر میشویم. من با دلم خوشم تو اگر میروی برو. ما با صدای رفتن تو پیر می شویم. و من قبل از کوچ پرستو ها. دشتی پر از شقایق را. کمان ابروی شب نشینت را. روزی به من قرض بده.

In This Site , There A. Friday, May 14, 2010. کلن نمیدونم چه حکایتیه که ما زنها چشم دیدن هم رو نداریم و محاله به همجنس های خودمون رحم کنیم! گفت اضافه بار داری! نزدیک نهصد پوند اضافه بار دادم . حالا 900 رو به 1500 ضرب کنین تا ببینین چه رقم .

دل ما به هوای دل شما بارانی است. و حسرت قصه های نگفته ماندنیست. شاید در پس این دیوارها. همان چند سطر لطف شما باشد. شاید در این هیاهوی عجیب تنهایی. تنها راه ماندگاری دست دوستانه شما بود. با این حال هرچه بود هرچه هست. ونبودم نه از سر بی خیالی. در هر حال نبودنم نشان دوری نیست. که من با شما زنده ام با شما. خط به خط نوشته هایم. سهم ما یک یادت بخیر ساده. چه زیبا شد آن روز که عاشقم بودی عاشقت بودم.