امروز 12 مهر 93 هست روزای دلنشین پاییزی رو پشت سر میذارم و گهگداری دلگیری و بی رمقی هم دارم که فکر میکنم از تغییر فصل باشه. 3روزی به همراه خانواده به شهر زیبای گیلان سفر کردیم و شاهد بارون پر برکت الهی بودم. جمعه شب برگشتیم هوا عالییییی بود و دل انگیز. شیفت های بیمارستان همچنان پا برجاست و فقط یکمی توی درس خوندن تنبلی میکنم و ورزش کردن. که باید برنامه ریزی کنم و مرتب باشم واسه انجامش. حس خوبی از حضورش دارم . این روزا روزای دل انگیزیه واسم.

ناگفته های زندگی من برای پسرم. یه حرفایی همیشه هست که از درد توی سینست. گاهی دلت از زنانگی ات میگیرد. صبح شنبه باشد و با صدای زنگ موبایل بسختی از خواب برخواسته باشی و شب را هم بدرستی نخوابیده باشی. تمام شب خواب دلدار شیرین دیده باشی و دلت هوای پروانگی در کویش داشته باشد. کمی با جان شیرینم تنها بودن و از آنچه بوده ام و آنچه گشتم ام برایش گفتن آری این روزها دل.