و من به یاد نخستین گردشمان گریستم. خانه از پای بست ویران است.

بگذار دلت بگوید و دستت بنویسد . انعکاسی در اب راکد , شعاع مهتابی در شبی تاریک , به جوانی ژاله ی سپیده و به قدمت زمین , تمام چیزها در من جاری است و من در همه چیز . آنسوی روشنایی نهایتی است بی نهایت. زنانی که با گرگ ها میدوند.

کنار یکدیگر بایستید اما نه چندان نزدیک. همچنان که ستون های معبد از هم جدا می ایستند. و درختان سرو و بلوط در سایه ی یکدیگر. و چنین شد که ما به پایان این دفتر رسیدیم. صفای عروسیای اون موقع هم بیشتر بوده وقتی عروس و داماد قراره از ساعت 12 ظهر برن اتلیه و باغ و . تا 8 شب طبیعتا اینقدر خستن که جنازشون میرسه به تالار و خوابالو باید تا صبح قر بدن و بخندن. اگر این روزا نیستیم معذرت در حاله جزغاله شدنیم.

همه ی ما هولدن کالفیلد هستیم. من به طرز فوقلعاده ای هولدن کالفیلد را درک می کنم. لازم است از آقای احمد کریمی با ترجمه ی خیلی خوبش تشکر کرد. به نظرم حق مطلب را اساسا ادا کرده بود.

بگذار دلت بگوید و دستت بنویسد. و هيچ اثري از من نماند. همه ي فكر ها و رنج ها و دردها هيچ شوند. بميرم بي انكه انساني شوم كه ميخواستم باشم. انساني كه روزي قرار بود دنيا را تغيير دهد. و براي براوردن ارزوها كمي دير شده است. زمان اندك است و كارهاي باقي مانده زياد. ميترسم وقت كم بياورم و بميرم.