به راستی که سراب از تو با ثبات تر است. همیشه جایی در حوالی دلتنگی من جاری می شوی. جاری می شوی در ابری چشمانم. و می باری آنقدر تا زلال شوم. تا آسمانی شود هوای دلم. آنقدر که با همه روحم حس کنم. به تمام نداشته های دنیا. همینها هستند که دنیا را جای بهتری می کنند.

اسیر دست آفتاب می شود . ا سیر دست آفتاب می شود . باز هم صدای آن روزها می آید.

شب می شود و خیره به سقف میمانم میششکافمش و به آسمان می رسم مشکافمش و. پلک نمیزنم به زیبایی تمام می رسم نفسم بالا نمی آید بی جهت لبانم می خندند و چشمانم جاری چه حسی است احساس می کنم تمام حرف های دلم را در آنی زدم و خالی شده ام می شکافم آری به تو می رسم به آرامش محض الحمدلله که می گویم چشمان بسته می شود. خدایا حمد مرا مقبول درگاهت قرار ده. دوستت دارم دوستم داشته باش.

نه در مردان سبیل کلفتش بود. وای بر من که محصور این سه ام . خیلی وقته دیگه هیچی برام جذابیت نداره! ساعت ٥.

بگذار سكوتم را فرياد زنم. فرشته گفت خدا کنه بازم تکرار شه. تا اینو گفتم یاد شبهایی افتادم که اونجا بودمو کابوسم برگشتن بود و . بغضمو محکم قورت دادم اما محکم تر تبدیل به اشک شد و بی پروا رو صورتم غلتید و غلتید و غلتید تا افتاد رو روسریه مشکیم. و من چقدر حسودیم میشه.